ساز نی 

 

  نی،بی شک یکی از خوش صدا ترین سازهای بادی ایرانی و از دسته ی سازهای بدون زبانه است.ساز نی متشکل از یک لوله ی استوانه  ای  که طول آن شامل هفت بند و شش گره است،می باشد. ساز نی قابل کوک نیست و به قطرهای 3 تا 5.1  و طول های 3 تا 5.1   سانتی متر موجود می باشد . همچنین به دلیل اینکه  در سایر نقاط ایران ازاین ساز در جشن ها و مراسم ها استفاده میگردد،به عنوان ساز محلی نیز شناخته میشود

در این مقاله علاوه بر معرفی ساز به ساختارنی نیز میپردازیم.

 

 نت ها در ساز نی 

 

 نی را به طور کلی با جای گرفتن بین دو دندان نیش و گرد کردن زبان در پایین و پشت آن می نوازند. وسعت صدای نی به دو اکتاو و نیم می‌رسد و پنج منطقه صوتی هم دارد که هرکدام با نحوه دمیدن هوا در نی قابل تنظیم است. این مناطق صوتی عبارتند از :

بم

اوج

غیث

پس غیث

 ساختار نی  

 

 نی هفت بند از گیاه نی ساخته میشود، برای ساخت، آن را طوری برش میدهند که از سر تا ته آن شامل ۷ بند شد. نی ۷ بند از 5 سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت که توسط انگشتان دوم و چهارم از یک دست و انگشتان اول و چهارم از دست دیگر پوشیده می‌شود، ساخته شده است. علت داشتن ۷ سوراخ در این نی  به زمان بابلی ها که مخترع این ساز بودند بازمیگردد. بابلی ها ۷ را عددی بسیار مقدس میدانستند و باور داشتند که عطارد، زهره، مریخ، مشتری، زحل، آفتاب و ماه از مظاهر خدایانند. 

نی از زمان قاجار تا الان دو‌بار دچار تغییر شده است. اولین بار توسط نایب اسدالله اصفهانی بوده که نی را لای دندان می گذاشت و صدای صافتری نسبت به گذشتگان خودش بوجود می آورد . در دوره ای دیگر هم، استاد حسن کسایی تغییراتی در نی ایجاد کرد که میتوان گفت سبک نوازندگی وی کاملترین نوع نواختن نی تا به امروز است.